Maraton biegowy , nie mylić z biegiem maratońskim, bo
maraton może być też filmowy, czyli chodzi o ciąg kilku podobnych zdarzeń w
jednym bądź krótkim czasie . Zaplanowanych miałem dwa biegi w sobotę i dwa w niedzielę,
a można było wcisnąć jeszcze jeden w sobotę. Sobota to dość standardowo
zaczynamy od parkrunu o 9.00 , by o 18.00 powtórzyć dystans piątki , ale w
Palmirach w II Biegu Pamięci. To tu pomiędzy ,weszło by GP Warszawy w rejonie
mostu Siekierkowskiego, ale praca, siła wyższa, poza tym , trzeba trochę się
oszczędzić jednak. W niedzielę z kolei o godzinie 12.00 kros na dyszkę w
Krubinie gm. Wieliszew w ramach cyklu pór roku. Na deser natomiast został bieg
manifestacyjny w Górze Kalwarii o godzinie 18.00z okazji 345-lecia miasta. Ale
po kolei. Pierwsza odsłona to park run. Tu bez przesadnej rozgrzewki, planując
nieprzesadne tempo wystartowałem w grupie tym razem nie przekraczającej stu
osób. Pogoda dopisywała , bo lekkie słoneczko przy osiemnastu stopniach to jest
to. Odcinek od startu do pomnika już pokazał jak będzie wyglądała
czołówka. I była be zemnie. Mogłem z
bezpiecznej odległości dla trójki będące z przodu, obserwować jak lecą razem. To nie było tempo na mój
początek. Tak przelecieliśmy pierwszą pętlę i ku mojemu zaskoczeniu z trasy
zszedł zawodnik na czarno w takowej też czapeczce. Nie kojarzyłem człowieka z
poprzednich edycji, aczkolwiek przed startem , na rozgrzewce zwrócił moją
uwagę i od razu zakwalifikowałem go jako triathlonistę. Tak mi jakoś pasował i
może faktycznie jest i z nami zrobił sobie takie tempo np. na koniec treningu.
W ten oto sposób nie planując i nie chcąc wszedłem do czołówki i pomyślałem ,że
głupio by było teraz oddać trzecią pozycję. Takie ambicjonalne podejście do
tematu w wyniku sytuacji. To wymusiło na
mnie staranie się na utrzymanie dotychczasowego tempa. Jednak o tym , by
dogonić moich rywali w dniu dzisiejszym raczej nie było mowy. Finalnie pozycję
utrzymałem , choć jak się okazało była i za mną pogoń. Pierwszy był kolega Eric
ze Skandynawii i drugi kolega Wojtek. Z Wojtkiem udawało mi się wygrywać z
kolegą Erickiem jak na razie nie. Pogoda sprawiła, że nie odczuwałem zbytnich
konsekwencji tego startu ,a i wynik nie był słaby , bo 18:03, a na taki nie
liczyłem.
Po powrocie i obrobieniu się w pracy do 16 trzeba było
ruszać do Palmir. W tym biegu w pierwszej edycji nie miałem przyjemności
uczestniczyć dlatego postanowiłem poznać tą imprezę. Po godzinnej podróży autem
odnaleźliśmy parking na skraju lasu na którym zlokalizowane było biuro zawodów.
Miałem całą godzinę , by załatwić tematy w biurze i ogarnąć się do startu. Już
po samym opuszczeniu auta na parkingu natknąłem się na jednego z faworytów, jak
obstawiałem, Jakuba Pudełko, z którym jeszcze dwa lata temu rywalizowałem. Z
nim była drobna dziewczynka też reprezentantka Entre , jak się później okazało
faworytka wśród pań. W kolejce po pakiet spotkałem jeszcze lokalnego
supermistrza ultra Andrzeja Radzikowskiego, który dołożył mi ostatnio w
Półmaratonie w Błoniu im.Janusz Kusocińskiego.
Bieg dzisiejszy w nazwie ma
„Bieg Pamięci” i chodzi o upamiętnienie wszystkich straconych w czasach
okupacji w palmirskich lasach. Nasz bieg właśnie mieliśmy kończyć w pobliżu
muzeum i cmentarza, na którym właśnie spoczywa, też mistrz biegowy Janusz
Kusociński. Wracając do mojej
rywalizacji biegowej, okazało się , że ten bieg jest dość mocno obsadzony i
umieszczenie się w dziesiątce nie będzie łatwe. Zgodnie z planem mieliśmy
wystartować o 18 i prawie tak wystartowaliśmy, bo chwilę później z powodu braku
łączności z metą. Z racji, że miałem w nogach poranny wyścig w nogach nie
rzuciłem się w jakieś rekordowe tempo, a starałem się nakręcać stopniowo.
Początkowo biegłem obok Andrzeja Radzikowskiego, ale to był chwila, bo kolega
wyciął ostro z grupką ścigaczy , choć wcześniej też się przyznał do porannej
luźnej co prawda trzydziestki. Ale pomyślałem sobie ,co to dla ultrasa ? Po
prostu rozbiegano. Okazało się ,że przede mną było dość gęsto. Z racji ,że to
było przed wieczorem pogoda nie dokuczała, a i pojawiła się lekka mżawka, co
też poprawiło lekko warunki do rywalizacji. Jeszcze chwilę po starcie
wyprzedziłem kolegę Daniela Karolkiewicza występującego dziś poza konkurencją w
roli zająca dla koleżanki o której wcześniej wspomniałem. Rozpoznawszy swoje
tempo nic nie kombinowałem i myślę ,że dzięki temu udało mi się w pierwszej
części dystansu paru zawodników wyprzedzić. Po trzech kilometrach miałem 10:56
czyli szału nie było co dawało średnią trochę poniżej 3:40. Czwarty kilometr
wyszedł podobnie , bo 3:36 ,a piąty 3:42 , ale tu lekko podbiegaliśmy , co może
tłumaczyć te różnicę. Ogólnie trasę trzeba zaliczyć do szybkich. Odnosiłem
wrażenie, że cały czas biegnę trochę w dół. Pomimo, że wiodła całkowicie przez
las to nie była monotonna , przez wiele łagodnych zakrętów. Nawet chcąc
wycisnąć w tym wyścigu , coś więcej nie byłem w stanie i nie wiem, czy za
przyczyną porannego ścigania, czy świadomości jutrzejszej rywalizacji. Finalnie
okazało się , że stać mnie było na czas 18:10 , co dało mi 12 lokatę.
Zawody
wygrał Wojciech Kopeć, którego wypatrzyłem niedługo przed startem i obstawiałem
wówczas jego jako potencjalnego faworyta, a tu pretendował też Jacek Wichowski
znany mi z zeszłorocznej rywalizacji w Wieliszewskim Krosingu, którego następny
etap drugiej edycji czekał mnie jutro. Jacek był drugi , a trzeci Jakub
Pudełko. Warto wspomnieć , że na ósmej pozycji z czasem 17:24 zameldował się
Andrzej Radzikowski, a ja łudziłem się , że dotrzymam mu kroku. Nie tym razem. Po biegu nie długo po
dobiegnięciu ostatniego zawodnika dokonano dekoracji zwycięzców w jednej
kategorii open ,oczywiście z podziałem na panie i panów. Odbywało się to
pomiędzy budynkiem muzeum, a terenem cmentarza.
W czasie oczekiwania na
ceremonię zapoznałem się , co prawda dość selektywnie, ze zgromadzonymi
eksponatami. Była też możliwość w specjalnej salce obejrzeć finisz biegu z
olimpiady w Los Angeles na dystansie 10 km, gdzie piękne zwycięstwo odniósł
właśnie Janusz Kusociński zdobywając złoty medal dla Polski. Moją uwagę
przykuła świetna technika biegu naszego mistrza . Biegł niczym Kenijczyk, z
taką lekkością. Dla mnie był to bieg z dużą refleksją historyczną i pytaniem, w
imię czego tak się stało ?
Tak było w sobotę. Niedziela niebawem ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz