Po
szaleństwach biegowych sobotniego poranka, przyszła pora na niedzielny start w
Serocku. To była ,,III Serocka Dycha”, ale można było pobiec krócej, bo na 5
kilometrów, lub łatwiej i krócej, bo 5 kilometrów nordic walking. Start
głównego biegu, który osadzaliśmy z kolegą Kazimierzem zaplanowany był na
godzinę 14. Chwilę potem ruszali marszerzy, a z nimi kolega Kamil, który
postanowił pojawić się z nami na tej imprezie z nastawieniem , by nie
przeciążyć się i oszczędzać to swoje kolano. Dzięki temu mógł zapisać się
jeszcze w dniu startu, a i opłatę miał trzykrotnie niższą niż my. Wcześniej jak
i w poprzednich edycjach ścigała się młodzież, również reprezentanci z Wołomina
plasujący się w czołówce.
Pogoda zdecydowanie była lepsza od wczorajszej, bo
powyżej zera i bezwietrznie, co pozwoliło nawet wielu wystartować na krótko.
Trasa natomiast trudna i wymagająca. Składała się z dwóch pętli i trzeba było
zaliczyć fest zbieg, ale i fest podbieg, oczywiście dwukrotnie i wizja tej
atrakcji w cienkim świetle stawiała mój występ tutaj, ale warto było to
sprawdzić i się przekonać. Pojawiło się kilka znajomych postaci i można już
było typować jak będzie wyglądało podium .
My z Kaziem nastawiliśmy się na
rywalizację w kategorii ,,junior mocno zaawansowany ‘’ czyli 50+. Kamil natomiast nieśmiało celował w
obsadzanej przez siebie konkurencji, co najmniej na pudło, choć tu go nie
oferowano w regulaminie. Nie wątpliwą atrakcją dla wszystkich startujących była
obecność pani Sylwii Gruchała, która między innymi opowiedziała dzieciom i
pozostałym zainteresowanym jak to jest z tym floretem ?
Na szwędanie się i
załatwienie rejestracji mieliśmy półtorej godziny, które jednak szybko zleciało
i wystartowaliśmy. Strategia z mojego punktu była taka, żeby optymalnie
przebiec pierwszą pętlę i rozpoznać sytuację kto zostaje na drugą i czy
podejmować jakieś wyzwanie ,czy ciągnąć swoje do końca. Dodatkowym ułatwieniem
do zastosowania tej strategii była agrafka , dająca szczegółowy przegląd
sytuacji tak w pierwszej jak i w drugiej części wyścigu.
Krótko mówiąc w tym
dniu byłem raczej cienki i bez rezerw na jakiś wystrzał, co właśnie uświadomiła
mi przewaga pięciu zawodników przede mną . Z resztą biegnących w znaczących
odstępach również między sobą. Na drugiej pętli trochę we znaki dali się
kijkarze dosłownie idący w grupach i ławą, co znacznie utrudniało ich omijanie.
Ale cóż, ci przede mną też to mieli. Właśnie na drugiej pętli po nawrocie
widziałem ,że kolega Kamil w pełnym luzie był w zdecydowanej czołówce wśród
kijków, a przede mną była wizja powtórnego podbiegu. Nie wiedzieć czemu , gdy
go zaliczyłem na pierwszej pętli to po tak się ,,zźajałem ‘’, że na jego
końcówce w drugiej pętli to będę pewnie szedł. Ale nic z tych rzecz, bo gdzieś
na ¾ jego wysokości umiejscowił się fotografujący kolega Adam z Serocka.
Jego
doping i aparat zadziałały motywująco i było jednak biegowo. Na sam koniec
czekało parę zakrętów ,minięcie po prawej kościółka ,zaraz w lewo jest już rynek i na nim w prawo
i prosta do mety. I jest się szóstym. Chwilę czekam na Kazia i Kamila, którzy
prawie przybyli jednocześnie. Za metą na każdego oczywiście czekał medal
zawieszany przez wolontariuszkę numer jeden i pojemnik na numerki zbierane
przez wolontariuszkę numer dwa. Oddanie numerka było istotne o tyle ,że po
ceremonii dekoracji losowano fanty pozyskane od lokalnych sponsorów. Jak
pamiętam warto jest poczekać. To co mi się podobało to była informacja sms po
biegu, którą dostawali wszyscy zajmujący miejsca w kategoriach wiekowych, by
mieli jasność i pojawili się na dekoracji. I tu okazało się ,że ja byłem
pierwszy, a Kazimierz trzeci w naszej kategorii.
Czyli po wczorajszych
dowartościowaniach przyszedł czas na dzisiejsze. Na taj imprezie oprócz wielu
znajomych ja spotkałem kolegę z podstawówki, który pomału łapie bakcyla
biegowego, natomiast Kamil spotkał biegającą ciocię, którą przywiózł nie
biegający wujek. Taki odwrotny przypadek, bo w większości to panie ciągną się
na zawody za swoimi biegającymi chłopcami. Wczoraj zdarzyła mi się logistyczna
wpadka , bo wziąłem aparat , który okazał się bezużyteczny , bo bez karty
pamięci i dziś miałem się poprawić, a tu nic z tego , bo po paru fotkach
okazało się, że z kolei karta jest zapełniona. Trzeba było ręcznie
pokasować kilka , by móc zrobić kilka.
Taka wpadka, ale na szczęście kolega Adam stanął na wysokości zadania i
organizator też coś powrzucał .
Ale to pestka , bo kiedy zakończyły się
ceremonie i losowanie , w którym jednym ze szczęśliwców okazał się Kamil
,któremu przypadł młot pneumatyczny, beztrosko wracaliśmy do samochodu
zaparkowanego tuż za ratuszem i widzimy rozwalone na oścież jedne z tylnych
drzwi. Adrenalina podskoczyła, a tu wszystko na wierzchu . No ,właśnie i pomimo
wszystko jest wszystko. Nic nie ruszone. Byliśmy pozytywnie zaskoczeni i
szczęśliwi zarazem. Po analizie przypadku ,jak
nic to było moje gapowe, ale też oni nie zwrócili uwagi. I tu
przypomniał ,mi się incydent z wiosennego biegu na którym tu byłem . Wtedy
beztrosko pojechałem zostawiając plecak z manelami na słupku rynkowym.
Zorientowałem się na rogatkach miasta wyjeżdżając, że czegoś mi brakuje. Od
razu wróciłem i plecak stał tam, gdzie go zostawiłem. Na bazie tych wypadków
snuję wniosek skąd tyle imprez w takim miasteczku. Po prostu, być może stróże
prawa nie mają dużo pracy i aby znaleźć im jakąś robotę, to zabezpieczają
trasę dla startujących, tym bardziej ,że dzięki obwodnicy niezainteresowani
zmotoryzowani nie psują tu atmosfery.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz