Niby wszystko było zapięte na ostatni guzik i w sobotę z
rana można ruszać w drogę do Poznania. Jeszcze o 7 rano postanowiłem zerknąć w
necie jaki mam numer startowy , by łatwiej było w biurze zawodów. No i łatwo
nie było od razu ,bo okazało się ,że w systemie nie ma takiego zawodnika. Sprawdzanie
przelewów bankowych nic nie pomogło. Efekt ten sam. Hotel zarezerwowany, ekipa
towarzysząca gotowa, wsiadamy do auta. Kierowniczka wyprawy pyta mnie , a graty
wziąłeś ? Ups ! Nie ! Wypad i po torbę. Jakaś kumulacja beztroski, czy co ? Ale
ruszamy i jedziemy, w końcu zarejestrowanych było jakieś 7 tys. ludzików , a
oficjalny limit 10 tys. Cień szansy jest, choć to jasno na stronie organizatora
nie wynikało. Autostradą poszło szybko i komfortowo. Dopiero w Poznaniu trochę
robót drogowych, ale pensjonat zlokalizowany w sąsiedztwie Targów osiągnięty.
Lokalizacja komfortowa ze strategicznego punktu widzenia, tak że nawet z
depozytu i socjalu oferowanego przez organizatorów zawodów można było
zrezygnować. Po dotarciu ,dopełnienie zaniedbanych formalności. Problemu na
szczęście nie było, tylko uiszczając czułem się jak przed maratonem co najmniej
we Frankfurcie , czy Paryżu. Teraz mogłem pokręcić się trochę po targach. Głównie
skupiłem się na stoisku Asicsa, bo tam miał być przedstawiciel portalu
bieganie.pl, który w takim tam konkursiku na podstawie ostatnich moich wyników
na krótszych dystansach wyszacował mi czas na ten maraton.
Trzeba było
przetestować jakiś model tych bucików, aby dopełnić wymogów i jeszcze pobiec
jutro jak najbliżej szacowanego wyniku. A było to 2:47 z małym haczykiem, co
ładnie mnie motywowało, ale dawało też do myślenia ,czy to tylko matematyka,
czy też np. czynnik wiekowy. Zważywszy na najlepszy mój wynik z przed pięciu
lat wynoszący 2:50,28. Wciągnąłem jeszcze ofertę pasta party i udałem się bez
większego szwędania do pensjonatu na drzemkę i tym podobne. Nie biegowa reszta
ekipy natomiast rozlazła się po mieście. Pozytywnym tego efektem było to ,że po
powrocie poczęstowali mnie marcińskim rogalem, nabytym w certyfikowanej
cukierni , namierzonej już parę lat temu, też przy okazji tej imprezy. To był
taki dodatkowy ładunek paliwa przed jutrzejszym występem. Warto wspomnieć o
pogodzie w sobotę ,która trochę psuła koncepcję na jutro , bo było ciepło jak w
lato. Prawie 20 stopni. Po średnio przespanej nocy, bo to nie własne łóżko,
otwarte okno i odgłosy nocnego miasta, wstajemy jeszcze chwilę przed świtem ,
by na siódmą udać się na śniadanie do sąsiedniego hotelu odległego o 2 minuty
spacerkiem. Tu nie obciążamy układu pokarmowego. Wrzucam dwa tościki z dżemem i
kawka. Przed wyjściem była też kawka jeszcze w pokoju taki 3 in 1.
Zostało
ostatnie sprawdzenie ,czy odżyweczki
przygotowane i buteleczka ratowniczo-napojowa. Pogoda o dziwo super.
Pochmurno, bezwietrznie ,poniżej 15 stopniu. Nic tylko klikać lubię to. Nowatorsko ,co dla mnie postanowiłem wciągnąć
jedną odżywkę na pół godziny przed startem, a pozostałe trzy rozbić na 10, 25 i
35 kilometr. Założenie w sumie okazało się trafione. Na starcie spotkałem
kolegę Piotrka z Warszawy, potem na trasie Roberta i jeszcze ze trzy osoby ze
stolicy ,co mogłem zidentyfikować.
Udało się zrobić fotkę z panią Guzowską,
która według mnie świetnie pobiegła, bo w granicach 3:30. Co by nie było ,
wybiła 9.00 i poszło. Początek jak
zwykle trzeba było się trzymać tempa , by nie przeholować. Na 5 km było 19:54 , czyli w normie przy
założeniu 4/km. Latam bez gps’a za tem w trakcie było trochę konwersacji z
innymi i konsultacji tampowych i w ten sposób pogadałem z zawodniczką , jak się
okazało z Doniecka, Tatianą. Jej założenie było na 2:51/52. To powiedziałem
jej, że według mnie gna za szybko i że spotkamy się na mecie. Najpierw po
pokonaniu tzw. atrakcji czyli przebiegnięciu przez stadion na około 6
kilometrze zostawiłem koleżankę.
Potem jak pamiętam jeszcze się wyprzedzaliśmy,
by finalnie dobiec prawie jednocześnie. Czyli każdy robił swoje, a efekt taki
sam , choć u mnie po cichu plan był optymistyczniejszy. Na 10 było 39:47, na 20
-1:19:54 , na 30-2:00:45, potem była atrakcja pierwszego podbiegu i na 40 już
2:43:09, a potem atrakcja drugiego podbiegu i finisz, o ile można to tak nazwać
na 2:53:22 i widok pleców koleżanki z trasy, ale też i zawodniczki z Kenii , a
na 18 kilometrze też wyprzedzałem jedną z nich czyli łatwo nie było nie tylko
dla mnie.
Na mecie oczywiście radość ,że to za sobą, trochę rozczarowania, ale
zadowolenie z kolei z dobrego samopoczucia i braku drastycznych niedyspozycji.
Na ścieżce finiszera doładowałem dwa kubeczki izotonika, cząstkę pomarańczy,
banana i winogronka.
Potem, że kolejek
nie było zaliczyłem masażyk. Największą trudność stanowiło włażenie i zwlekanie
się z leżanki. Na telefonie przyszły wyniki i zdziwko, że jestem drugi w
kategorii. Zorientowawszy się , że podium będzie po 14 , wyrobiłem się jeszcze
z prysznicem i przebraniem, a ekipa zerknęła, co na temat podium w necie, czy
coś jest czy nie, i nie wiele się dowiedziała. Dopiero na miejscu, pod podium
dowiedzieliśmy się , że w kategoriach dotyczy to tylko pierwszych miejsc.
Pomijam fakt, że ram czasowych nagradzanie nie trzymało się wcale. Była widać
sporą absencję w tym temacie. Taka organizacyjna wpadka, według mnie.
Niejasność po prostu w regulaminie, a w smsie można podać dodatkowo, że podium
o godzinie takiej i wszystko jasne. Gdzieś w komentarzach ktoś trafnie to ujął,
że to nie jest wielki koszt nagrodzenie trzech osób w kategorii wiekowej, a dla
zawodników satysfakcja bezcenna. Już po warszawskim zaczęła się dyskusja na
temat spadku frekwencji . Według mnie szybki wbrew pozorom ,ale jednak wzrost jej,
zdehumanizował te imprezy kosztem wybujałej komercjalizacji naśladującej
imprezy zachodnie. Praktycznie dwie, może trzy firmy sponsoringowo zdominowały
zawody i być może dlatego wygląda to tak, jak wygląda , a my jesteśmy w Polsce
i trochę się różnimy od naszych sąsiadów. Kameralnie na pewno już nie będzie,
ale niech będzie po Polsku. Wyścig o frekwencję kończy się tym, że wiele osób
zalicza maraton po słabych przygotowaniach i na tym zaprzestaje nawet nie
biegając krótszych dystansów. Pewnie pojawię się tu na następnej z edycji jak
zdrowie pozwoli i będę obserwował jak to wszystko będzie ewoluowało.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz