Są takie biegi, na które się nie zapiszesz, nie mówi się o
limitach miejsc, nie wspomina się o nagrodach. Zresztą ci co się tu
zjawiają, z tego co zauważyłem, w ogóle
o tym nie myślą. Miałem to szczęście ,że zostałem zaproszony, a zaszczyt tym
większy był dla mnie ,że po raz drugi, bo w zeszłym roku pierwszy raz
dostąpiłem tego zaszczytu, właśnie na taki bieg. Być może decydowało o tym ,że
poniekąd staram się przewodzić lokalnej braci biegowej, może samo to , że
często startuję, a może nazwisko lekko zbieżne z patronem imprezy. To są moje
przemyślenia , a co jest na rzeczy nie wnikam. Ważne ,że mam okazję pościgać
się w miłej atmosferze. W bieg zaangażowane jest głównie środowisko Liceum im
.Władysława IV z Warszawy. A co skłania
ich w nasze strony ? Osoba organizatora. Kolega Grzegorz Radomski ,zapalony
biegacz amator reprezentuje kadrę pedagogiczną tej placówki. Miejsce myślę ,że
wybrał nie przypadkowe, gdyż w Ossowie w sąsiedztwie pomnika związanego z Bitwą
Warszawską 1920 r. Cała baza zawodów mogła mieścić się w lokalnej szkole,
dzięki otwartości i przychylności dyrekcji tej placówki. Bieg adresowany jest
do młodzieży gimnazjalnej i licealnej i być może gdyby nie ta impreza nie miała
by ona okazji znaleźć się tu i zapoznać z tym historycznym miejscem.
Organizator przewidział rywalizację w kilku kategoriach. Oprócz open rozbitego
na pnie i panów, było gimnazjum i liceum z rozbiciem na chłopców i dziewczęta,
była kategoria absolwenci oraz kategoria
rodzice i jeszcze kadra pedagogiczna. Trasa wytyczona tak jak w ubiegłym roku
na pętelce po kompleksie leśnym przyległym do poligonu, z dobiegiem w
sąsiedztwie kapliczki . Dobieg był również powrotem.
Zapowiadała się rekreacyjna
rywalizacja, tym bardziej ,że zjawili się młodzieńcy z którymi ścigałem się w
ubiegłym roku. Nadeszła ustalona godzina ,czyli 10.15 i po startowej odliczance
ruszyliśmy. Miałem na ten wyścig kilka pomysłów, jak ten by ruszyć z końca i
pomału wyprzedzać, a cel w tym miał być taki, że uzbrojony w odpowiednio
ustawioną kamerkę bym po filmował zawodników . Plan poległ jednak. Pozostała
standardowa taktyka biegowa. Jako ,że nie mam możliwości konfrontacji z
zawodnikami z którymi ścigałem się tu w ubiegłym roku i nie wiem na jakim są
aktualnie poziomie postanowiłem puścić ich przodem i kontrolować sytuację ,by
ewentualnie na dobiegu do mety który ,chyba miał z pół kilometra powalczyć o
miejsce. Jednak temat realizowany był tylko w początkowej fazie, gdyż zawodnicy
puszczeni przodem narzucili sobie zbyt wymagające tempo ,i jak się okazało mogłem zostawić ich za sobą
trzymając się tej samej prędkości jak oceniam (ocena intuicyjna, gdyż leciałem
tylko na stoper) .Rywale jak sądzę słabli. Już wtedy nie zakładałem jakiegoś śrubowania
czasu, tym bardziej ,że już na następny dzień czekał mnie wyścig w Rembertowie
na atestowanej pięciokilometrowej trasie , a wyniku z poprzedniej edycji po
prostu nie pamiętałem, a tak a pro po , później sprawdziłem i był lepszy, ale i
rywalizacja bardziej zacięta. Tym razem chłopaki wyraźnie wcześniej odpuścili,
co i dla mnie było na rękę, bo pogoda
była dość ciężka ze względu na rosnącą temperaturę. Na szczęście biegając
traktami leśnymi byliśmy, choć częściowo pod cienistą osłoną koron drzew. Dystans to około 6,6 km. Wszystkim
startującym, a było ich około 50 osób, udało się zamknąć zawody przed
upłynięciem 1 godziny od startu.
Frekwencja być może była by większa ,ale
uczniowie tej szkoły w tym dniu brali również udział w wyścigach wioślarskich
na Wiśle. Po czym zostaliśmy zaproszeni na grillowy poczęstunek, gdzie jeszcze
na „gorąco” mogliśmy podzielić się wrażeniami. Następnie odbyło się wręczenie
dyplomów wszystkim uczestnikom i pucharów najlepszym w poszczególnych
kategoriach.
Jak w zeszłym roku najlepszą panią okazała się Patrycja
Bereznowska, ostatnio triumfatorka w Ultramaratonie Podkarpackim, gdzie jako
pierwsza kobieta ustąpiła tylko trzem pierwszym panom, a dystans bez mała to
110 km, a może i więcej bo to góry i teren. No i mnie również udało obronić się
zeszłoroczną pierwszą lokatę, za co przeprosiłem wszystkich i już pomyśleliśmy
jak w razie co utrudnić mi sprawę w przyszłym roku, może opóźnionym startem w
stosunku do całej stawki np. o 1 min. Będzie tak czy owak, na pewno ciekawie
,jak w tym roku. Po cyknięciu sobie grupowej fotki na pamiątkę rozjechaliśmy
się na dalsze weekendowanie , bo to dopiero była połowa soboty. Największym
wygranym w tego typu imprezach według mnie jest zawsze organizator i osoby
wspierające go ,zatem gorące podziękowania i nie gasnącego zapału na przyszłość
dla kolegi Grzegorza i jego zespołu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz