W ubiegłym roku, też tu biegałem i profil trasy okazał się
sprzyjający osiąganiu dobrych wyników między innymi dlatego postanowiłem
pojawić się tu , chociaż moja dyspozycja kazała dość sceptycznie i z rezerwą
robić jakieś kalkulacje, a na pewno nie myślałem o powtórzeniu
zeszłorocznego rezultatu 36:53. Pogoda początkowo nie rokowała najlepiej, ale
jeszcze przed rozgrzewką przejaśniło się i można było pobiec na „krótko”. Jak
to zwyczajowo bywa przymiarkę robiłem, czy uda mi się zawalczyć o podium.
Oczywiście w kategorii wiekowej. Rokowania były takie sobie, bo kolega
Dzięgielewski daleko poza moim zasięgiem, z kolegą Henrykiem mogę spróbować
powalczyć, a dalej to zagadka. Nie wypatrzyłem innych znajomych z mojego pułapu
wiekowego. Do wykonania w miarę przyzwoitej rozgrzewki skusiło mnie towarzystwo
koleżanki Gizeli i jej znajomego, który był prowadzącym naszego rozruchu. W
trakcie dołączył jeszcze jeden znajomy. Chwilę przed startem można było się
rozebrać z dresu i czekać na rozpoczęcie wyścigu. Nie wiem czy dobrze
pamiętałem trasę z zeszłego roku, ale początek trochę się różnił teraz, o
wykonanie pętli wokół rynku, której nie było poprzednio tylko po starcie skręt w lewo i
wybieg na miasto.
Początek biegu potraktowałem zachowawczo z racji na trzy
zakręty na krótkim dystansie i jeszcze bieg w grupie, ale kiedy wybiegliśmy na
miasto, po przecięciu głównej ulicy Serocka starałem się mieć w zasięgu wzroku
kolegę Henryka. Gdzieś około pierwszego kilometra dołączyłem do paroosobowej
grupy w której właśnie biegł i postanowiłem się trzymać z nimi. W miedzy czasie
odpadł od nas jeden z zawodników. Długi odcinek na piątym kilometrze po głównej
drodze na dość otwartej przestrzeni, nie rokował dobrze ze względu na podmuchy
wiatru. Muszę stwierdzić ,że już na tym etapie nie czułem potencjału, co
niebawem po obiegnięciu ronda objawiło się
dalszym jego spadkiem i w konsekwencji koledzy zaczęli separować się ode
mnie. Oczywiście po pewnej chwili i złapaniu oddechu starałem się by jednak
dystans tan nie zwiększał się, aczkolwiek
wiedziałem ,że na gonitwę nie mam co liczyć, bo tempo trzymali równe.
Przed nami było jeszcze przebiegnięcie przez teren przy hotelu Narwil, i tu
pamiętam , że poprzednim razem trochę się pogubiłem. Mając to na względzie, tym
razem starałem się być bardziej czujny. Bogatszy o wiedzę z poprzedniej edycji
dość bezboleśnie zaliczyłem ten odcinek, choć pułapką mógł być sam moment przed
bramą na tę posesję , gdyż należało skręcić za bramą, a tuż przed nią też był skręt w drogę, co mogło
sugerować by w nią skręcić z racji braku jakiejś zagrodki , choćby w postaci
taśmy. Ja sobie dałem radę . Inni po namyśle też, co znam z ich relacji. Przy
hotelu był punkt kontrolny z matą rejestrującą. Szkoda tylko ,że później w
wynikach nie jest uwidoczniony czas w tym miejscu , co byłoby dobrym parametrem
porównawczym czy nasze tempo słabło , rosło czy się utrzymało w stosunku do
naszych rywali. Pomimo sporej straty do moich uciekinierów starałem zbierać się
jednak , by nie generować większej różnicy. Około dziewiątego kilometra trasa
prowadziła znów centralną ulicą Serocka, by po kilku set metrach skręcić w
prawo, już w stronę rynku . Właśnie ta uliczka podzielona była na dwa pasy,
taśmą na słupkach i należało biec , bezpośrednio prawym pasem jednak mnie nie
udało się w niego trafić w wyniku wbiegnięcia sporym łukiem w zakręt. Jednak
znając trasę w dalszej części nie robiłem z tego tragedii, tym bardziej , że w
końcu wydłużyłem sobie dystans, a w tym przypadku chyba raczej nie dyskwalifikują
, a i o wyrzuty sumienia nie powinienem się martwić. Pozostał jeszcze do
obiegnięcia kwartał zabudowy przy rynku, podobnie jak tuż po starcie, by móc
ukończyć wyścig, a raczej bieg, bo na ostatniej części wykonywałem go solo.
Po
żwawym przebraniu się i skonsumowaniu tradycyjnej biegowej grochówki, już można
było zapoznać się z oficjalnymi wynikami , w których figurowałem na 12 pozycji
i w kategorii będąc zarazem jako 4 z czasem 37:04. Tu zauważyć się dało do mojej pozycji
włącznie ,aż czterech pięćdziesięciolatków. A nie jeden mi mówił wskoczysz w tę
kategorię to będziesz wojował. Na lepiej, w tym dniu stać mnie nie było, ale
podwójnemu” dzięki” i tak znalazłem się na podium. Po pierwsze dzięki Markowi
Dziegielewskiemu, że był na podium w open, a jest z mojej kategorii, a po
drugie dzięki regulaminowi, który wykluczał dublowanie się nagradzania.
Było
miło znaleźć się na podium i uścisnąć dłoń lepszym . Oprócz mnie jeszcze
znajomi biegacze w swoich kategoriach też mieli tą satysfakcję, a ci co nie
stanęli na podium z kolei mieli szczęście w losowaniu sponsorskich nagród.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz