O biegach w Cegłowie parokrotnie napotykałem wzmianki , ale
jakoś mi się nie składało , by tam
zaistnieć. O tym biegu dowiedziałem się od kolegi Kazimierza na imprezie
integracyjnej po półmaratonie w
Hajnówce. Wybierali się tam z kolegą Robertem. Cegłów miejscowość nieodległa od
Mińska Mazowieckiego, zatem całkiem po drodze powrotnej z Krainy żubrów.
Decyzję podjąłem na tak , wbrew samopoczuciu, bo choć przeziębienie jak by
ustąpiło, to dysfunkcja w plecach jak by się nasiliła. Deklarowany dystans
około 6 kilometrów jednak kusił , by sprawdzić jak taka dyspozycyjność przełoży
się na start. Oczywiście oczekiwań żadnych nie zakładałem. Sam powrót z
Hajnówki też nie obył się bez przygód, które można określić jako krajoznawcze.
Z uporem maniaka testowaliśmy funkcjonalność nawigacji. I już przy wyjeździe z
miasta pojechaliśmy ostrym skrótem i zgubiliśmy samochód Kazika z Robertem.
Jednak po chwili dobili do nas. Potem grubo 95 % trasy poszła gładko, tylko niejakie
zdziwienie budziła informacja na wyświetlaczu testowanego urządzenia. Do celu
było niespełna 20 km, do pokonania w ponad 50 minut. To było to . Wszystko
wyjaśniło się kiedy ugrzęźliśmy w leśnym skrócie i mieliśmy okazję z
zapoznaniem się z kopalniami „kruszyw” w rejonie Mińska. Pewnie sami mieszkańcy
tego miasta nie wiedzą o ich istnieniu. Droga na szczęście była w miarę
przejezdna, oczywiście z wycieczkową prędkością , co tłumaczyło ten dziwny
przelicznik .W czasie drogi trochę padało, ale finalnie przejaśniło się ,
jedynie wiało , dosyć nie przyjemnie. Na miejscu byliśmy jednymi z pierwszych
chętnych do dzisiejszego ścigania . Lokalizacja biura mieściła się pod
nowoczesnymi wiatami niewielkiego placu targowego tuż przy stacji kolejowej
Cegłów. Niewątpliwym atutem tej lokalizacji był też zintegrowany z wiatą
nowoczesny barek kawowy z pełnym zapleczem i węzłem sanitarnym. Oczekując na
godzinę startu chwilę przebalowaliśmy właśnie w tym lokalu racząc się kawą.
Wraz z upływem czasu wokół , a i wewnątrz barku również , robiło się coraz
gwarniej za przyczyną licznie przybywających amatorów niedzielnego ścigania. Podejrzewam
tak szacunkowo ,że koło setki osób może było (nie dotarłem do wyników zatem
brak precyzyjnej informacji w tym zakresie ). Na pół godziny przed startem
warto było się przysposobić ubiorem i spróbować dokonać rozgrzewki.
Dla mnie
okazał się to nie lada trud, jednak. Totalne zesztywnienie powodujące
ograniczenie zakresu ruchu kończyn dolnych. Po prostu tylko delikatny, subtelny
bieg wchodził w rachubę. Tylko ja realnie wiedziałem , że w tym dniu jest mnie stać
na nic. Oczywiście spotkani znajomi, a było ich wielu z klubu Dreptak w Mińsku
, trochę słuchali tego z niedowierzaniem.
Pomimo wietrznej aury przenikające promienie świeżego słonka ratowały
mój nastrój i kiedy doszło do startu z placu parkingowego, czy raczej targowego
poczułem się jak początkujący adept spotów biegowych próbujący przetrzeć się w
pierwszych swoich zawodach.
Tempo było żadne , ustawienie w środku stawki
bardzo trafione, pozwalało nie przeszkadzać mi innym, a zarazem spokojnie kontrolować
moje poczynania i poobserwować jak radzą sobie adepci truchtacze. Sytuacja trwała
grubo , co najmniej dwa kilometry, gdzie pokonywaliśmy trochę drogi przez las,
by potem znaleźć się na lokalnych drogach podmiejskich. Wraz z pokonywanym
dystansem jakoś się rozbujałem na tyle , by nie cierpieć lichego tempa i
próbować pościgać się z paniami. Na finiszu który znajdował się w tym samym
miejscu, co start udawałem , że walczę , a może rzeczywiście walczyłem do
końca. Szacunkowo moje miejsce było
daleko od podium . Nawet tego w kategorii wiekowej.
Liczę jednak ,że choć udało
mi się być w pierwszej połowie stawki. Chłopakom z którymi wracałem natomiast
poszło zdecydowanie lepiej. Na mecie moją lokatą ucieszyłem kilku znajomych,
którzy byli trochę zdziwieni, że są przede mną. Można ten start traktować jako
takie zacieśnianie biegaczowych przyjaźni i pokazać , że warto czasami przegrywać,
a na wstępie kto pytał to wiedział , że dzisiaj to mnie stać tylko na start,
nawet nie mogłem obiecać , że będę biegł ładnie choć wolniej. Było tylko
wolniej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz