Jeszcze o godzinie 8.02 nie wiedziałem , że pobiegnę o 9.00
na
Parkrunie, bo pomimo kuszącej jubileuszowej setki, zdecydowanie nastawiałem się
na niedzielny wyścig w Serocku , by być jak najbardziej dyspozycyjny. Jednak
rzucona w domu propozycja z nienacka , że mogę być podrzucony w pobliże parku,
bo część rodziny ma jakiś zamiary zakupowe w pobliżu spowodowały, że złapałem
plecak z akcesoriami i byłem gotów do transportu. W trakcie dojazdu ,
oczywiście planowałem , że jak już pobiegnę ,to delikatnie rozruchowo itd. itp.
Tym razem na punkt zborny przybiegłem od strony stadionu. Tego Narodowego
oczywiście. Można przyjąć , że już byłem po rozgrzewce. Tylko ostatnie
oporządzenie i udajemy się na wyimaginowaną linię startu, która gdzie jest
wszyscy wiedzą, co tam biegają.
No i po krótkich megafonowych instrukcjach
organizatora ruszyliśmy do wyścigu. Nie spinając się i raczej powstrzymując się
od rywalizacji postanowiłem zgodnie z zamiarami nie forsować się . Jednak
biegło mi się dość swobodnie i po pierwszym , kółku już wiedziałem, że jednak
tak do końca nie będzie. Zaczęło się doganianie rywali, tak że po drugiej pętli
nie wytrzymałem i skorzystałem z okazji , by trochę poprowadzić wyścig. Jednak
jeszcze przed ostatnią prostą jeden , a potem drugi z wcześniej dogonionych
cyknęli mnie. Co prawda nie podejmowałem za specjalnie walki w końcu
uświadamiając sobie , swój pierwotny plan pościgania w Serocku. To podejrzewam, głównie zdeterminowało moją końcówkę w tym wyścigu, pozwalając mi zająć trzecią
pozycję.
Pomimo wszystko warto było dziś pobiec, bo dziś z racji setnej edycji, czekał na każdą osobę dobiegającą do mety oryginalny medal „stuzłotowy”. Parkrunowicze wszystkich krajów
łączcie. Tak można podsumować ten bieg.
Było potem jeszcze kilka atrakcji, których pozbawił mnie telefon od osób które
mnie podrzuciły, bym się sprężał , bo już czekają w umówionym miejscu. Czyli
rozbieganie wyszło na koniec, no i taki koniec i pytanie co będzie jutro ?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz