Na ten dzień zaplanowaliśmy sobie bieg zliczany do nowego
cyklu „Korony Powiatu Wołomińskiego”. Tu startowałem, aby mieć na koncie wszystkie
biegi cyklu czyli Bieg Bobra, Kros w Kobyłce, Nocny Marek, Bieg Cichociemnych w
Kruszu . Cykl kończyła impreza pt. „Biegaj z Huraganem” w Wołominie, tym razem
na dystansie bliskim pięciu kilometrów. Przeprowadzany był na terenie OSiRu
Huragan na czterech pętlach wyznaczonych po terenie i częściowo po bieżni.
Poza konkurencją dzisiaj był kolega Sylwester
Kuśmierz , Któremu zdołałem utrzymać towarzystwa na niecałych dwóch petlach.
Podejrzewam ,że trochę nakręcił Sylwka kolega Kamil, który nie jest jeszcze biegaczem
taktycznym i wytrzymałościowym , ale lubi zaskakiwać i ruszył bardzo mocnym
tempem, tym bardziej , że początek wyścigu to było prawie półtorej bieżni nim
wybiegliśmy w teren. Pomimo mojej uwagi rzuconej do kolegi Sylwka, że nie ma co
się obawiać Kamila odniosłem wrażenie , że trochę ta akcja go zaniepokoiła. Nim
się sam przekonał ,że miałem rację to jednak już się nakręcił, a zwiększające się
tempo stawało się dalekie od tego , które mógłbym wytrzymać. Dlatego też zostałem
sporo za kolegą , a i tak jak na ten poranek i moja
dyspozycję było mocno. Z kolegą Kamilem postanowiliśmy w tym dniu pościgać się jeszcze
w jednym krosie tym bardziej, że w miejscowości Wieliszew , do której nie jest
tak daleko. W Wołominie startowaliśmy o godzinie 10, natomiast w Wieliszewie
start planowano na 12:20. Także nie zostawaliśmy na ceremonię kończąca , bo
wyrabialiśmy się dalej. To ,co pewne to , że ukończyłem na drugiej
pozycji. Kolega Kamil pomimo początkowej szarży był czwarty czy piąty.
Do
kolejnego miejsca wyścigowego dotarliśmy bez problemowo i mieliśmy chwilę czasu
nawet , by jeszcze obserwować kończących przejazdy rowerowe poprzedzające start
biegaczy. Tu spotkaliśmy kolegę Kazimierza, który też jechał na rowerze , by
niebawem razem z nami wystartować do krosu na tej samej trasie , która
wcześniej dwukrotnie pokonywał rowerowo. Zawody te kończyły również cykl wyścigów, tyle
że „Czterech Pór Roku”. Każdorazowo
odbywały się na innej trasie w innym miejscu. Trasę , która mieliśmy zaliczyć
dzisiaj, miałem przyjemność już biegać jakoś rok temu przy okazji wyścigów
organizowanych przez Poland Bike. Jak już wcześniej wspomniałem w tym dniu nie
czułem pełnej dyspozycji, a tu dodatkowo zaliczyliśmy jeden wyścig , może nie
długi , ale z pełnym zaangażowaniem. Poza konkurencją był oczywiście Jacek
Wichowski , ja występowałem z cichą nadzieją na drugą
pozycję w całym cyklu, co jednak z analizy sytuacji nie przedstawiało się
obiecująco. W bezpośredniej rywalizacji z kolegą Ignatowiczem Andrzejem w tym dniu nie miałem
szans to on pomknął za śmigaczem Jackiem.
Za nimi jeszcze jeden zawodnik i grupka w której ja próbowałem się rozkręcić.
Początkowo biegliśmy po ulicach miejskich jakiś niecały kilometr, by trasa
doprowadziła już do prawdziwego leśnego krosu ze wszystkimi atrakcjami z tym
związanymi. Na prostej prowadzącej bezpośredni do lasu według doraźnego planu
postanowiłem oderwać się od grupy , bo pamiętałem , że będzie raczej wąsko i
późniejsze ewentualne wyprzedzanie będzie stanowiło problem. W chwilę po
wbiegnięciu w las do pokonania mieliśmy podbieg po którym byłem tuż za trzecim
zawodnikiem i wyprzedziłem go , a mnie naciskał kolejny biegacz tym razem
Szymborski Rafał. Póściłem go przed siebie , by za chwilę wyprzedzić.
Jednak za nie długo on wyszedł przede mnie i już wiedziałem , że będzie poza
moim zasięgiem . Leciał z narastającą prędkością i rozkręcał się. W zakrętasach
leśnych po pewnym czasie straciłem ich z oczu. W jednym miejscu zaszwankowało
trochę oznakowanie , w sumie jechały wcześniej rowery dwukrotnie, ale na
szczycie wydmy byli reporterzy i to oni naprowadzali nas na dobry tor
ostatecznie. Biegnący z tyłu z racji kontaktu wzrokowego z pozostałymi może
mieli łatwiej. Po około jednej trzeciej pozostałą część trasy biegło się jednak
indywidualnie. W końcu pokazała się szosa prowadząca do stadionu z którego startowaliśmy.
Na długiej prostej nawet widziałem plecy kolegi Andrzeja , którego również dogonił
Rafał. Odległość jednak była tak
znacząca, że tylko można było myśleć o zniwelowaniu strat czasowej. I tak do mety dotarłem na czwartej pozycji.
I w ostatecznym rozrachunku w klasyfikacji cyklu spadłem na trzecią pozycję.
Nie ma co kalkulować, dziś byłem za wolny ,a kolega Andrzej dobrze odrobił
lekcje przygotowywując się do dychy , którą startował w Krynicy. Pogoda
dopisała. Moi klubowi koledzy też w dobrych humorach osiągnęli metę. Kolega
Kazimierz nie dał się młodszemu sporo Kamilowi, przed którym jeszcze sporo
roboty.
W tym dniu ceremonia dekoracji była dłuższa z racji podsumowania całego
cyklu . I tym razem stawaliśmy na podium w podsumowaniu tej edycji jak i całego
cyklu. Planujemy pojawić się tu na następnej edycji, ale czy się to uda w
natłoku coraz większej oferty startowej, zobaczymy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz