To był prawdopodobnie mój 5, bądź 6 raz w Pile.
Prawdopodobnie , bo jednak nie prowadzę , aż tak szczegółowo odległych
statystyk. To co mnie i moich znajomych tam ciągnęło , to magia Mistrzostw
Polski w półmaratonie. Tak też było i tym razem, tym bardziej ,że upłynęło
kilka lat jak tam byłem. Tym razem był to solowy wyjazd w moim wydaniu i
dopiero w biurze zawodów spotkałem ziomków, a i nawet dopiero na trasie. Czy
coś się zmieniło od ostatniego razu ? Piła wita dworcem w remoncie, biuro
zawodów w tej samej hali co kiedyś, po drodze tylko przejście przez przebudowę
okolic centrum, a i kilka szyldów uległo zmianie jeśli chodzi np. o lokale. No
i na szczęście brak było specyficznego aromatu , który powalił mnie kiedy pojawiłem
się tu pierwszym razem, ale ten temat rozwinę może przy innej okazji lub w części drugiej
poświęconej poprzednim startom w tym miejscu.
Jak się okazało warto było się
pojawić, bo główną zmianą jest modyfikacja trasy, częściowo pokrywająca się z
tą doskonale mi znaną, ale teraz jest bardziej widowiskowa dla kibiców, gdyż
start i meta w centrum z głównych arterii miasta i trzykrotnie przebiega w tym
miejscu, bo osadzona jest na trzech pętlach z częścią wspólną w śródmieściu.
Rzec można rozwiązanie ze wszech miar korzystne i godne polecenia jako wzór dla
innych organizatorów tego dystansu. Pogoda jak pamiętam w większości przypadków
raczej okazywała się pełno letnią i tak też było tym razem. Przemyśliwując
strategię na ten bieg, pomimo dobrego rezultatu z przed dwóch tygodni, raczej
nie zakładałem ,że go powtórzę, właśnie z tego powodu. Tym bardziej trzymałem
się zachowawczej strategii, bo na linii startu stanęliśmy o godzinie 11.00, a
temperatura oscylowała w granicach 24 , a może i więcej stopni. Zatem się nie
sprężałem na początku, a czas niewiele poniżej 20 minut na pierwszej piątce
zdecydowanie to potwierdza.
Do tej taktyki przekonało mnie również moje
wystąpienie 15
sierpnia ,też na takim dystansie i przy podobnej temperaturze gdzie z uporem
maniaka trzymałem mocne tempo od początku, by ulec padnięci po 15 kilometrze i
stracić frajdę z biegu. Dlatego kontynuując nie siliłem się na podkręcanie
tempa tym bardziej ,że sporo osób mijałem, co pokazywało jak łatwo można było
się przeszacować. Po drodze rzec by
można dogoniłem kolegę Szychę z Warszawy i niedługo potem Marcina. Ich nawet pozdrowiłem.
Natomiast umknął mojej uwadze moment kiedy mijałem pana Jurka Skarżyńskiego
,będącego jeszcze w mojej kategorii wiekowej. Tego minięcia nie mogę
zakwalifikować jednak do jakiegoś swojego sukcesu zważywszy, że pan Jurek
wcześniej pokonał 5 km w biegu vipów ,przeprowadzanym tego samego dnia jak i
kilka biegów dla młodzieży. Pomimo usilnych starań tempo jednak ulegało
spadkowi. Co prawda nie wielkiemu, ale jednak. Z analizy międzyczasów i przy
okazji zajmowanej pozycji na trasie, po 15 kilometrze skończyło się
wyprzedzanie, jedynie jej utrzymanie . Niestety brakowało świeżości ,co
ewidentnie potwierdziło się na długiej prostej prowadzącej do mety, gdzie paru młodzieńców
cyknęło mnie na tej końcówce. No ,ale cóż ? Pewnie pomału trzeba się do tego
przyzwyczajać i pogodzić mimo wszystko.
Na zdjęciu z podium moja kategoria. Tym trzem panom musiałem ulec. Zatem dla nich uznanie i chwała. Samą imprezę i nowości , które zastałem
po dłuższej tu nie bytności oceniam zdecydowanie
pozytywnie poza wysokością nagród w kategoriach wiekowych, które poziomem
zbliżone były do tych z biegów bardzo lokalnych, a myślę, że określone związki
, by nie zbankrutowały podnosząc trochę stawki. Moją miarą dobrej nagrody jest
tzw. zwrot kosztów. Jeśli pierwszemu
pokryje ona wpisowe, dojazd, nocleg ( oczywiście myślę o wersji ekonomicznej, a
nie np. dojazd taryfą z Warszawy, czy Szczecina i hotel na tydzień ) to jest
wtedy na miarę , a jakie były wysokości to odsyłam do regulaminu. Pomimo to na
pewno o ile zdrowie i rodzina pozwoli to jeszcze tu zawitam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz