Na pierwszy rzut poszedł Parkrun w Parku Skaryszewskim.
Pogoda typowo wiosenna ze słoneczkiem i około 13 stopni , co skłaniało
ewidentnie,, by nie bać się i biec na krótko, jak też poczyniłem. Zawsze we
wstępnych założeniach , mając na uwadze kolejne weekendowe starty, ten pierwszy
staram się ,by potraktować dość
zachowawczo. Jednak przeważnie na postanowieniach się kończy i rywalizacyjna
sytuacja na trasie bierze górę nad zdrowym rozsądkiem, czy konsekwentną
realizacją założeń. W pewnych okolicznościach paradoksalnie trudno jest biegać
wolno. Oczywiście wolno, biorąc moje
indywidualne możliwości. Wynika to być może , z już jakiś zakodowanych
możliwości w podświadomości i kiedy jest okazja, możliwości te są
wykorzystywane w danym momencie, bez brania pod uwagę następnych obciążeń startowych
w bardzo bliskiej perspektywie czasowej. Kiedy wystartowaliśmy, jak to mam w
zwyczaju , wprowadzałem się w tempo które odczuwałbym komfortowo z pełną
możliwością dowiezienia go do końca.
Sytuacja wyglądała tak , że młodzieniec na
niebiesko wyciął dość mocno, trochę powyżej moich możliwości tego dnia. Dopiero
drugi miał tempo, które było dość zbliżone do tego , co by mi odpowiadało, ale
zdecydowanie w początkowej fazie był przede mną. Jak pamiętam na drugiej pętli
zrównałem się , by po pewnej chwili wyprzedzić tego będącego na drugiej
pozycji. Zdawkowo rzuciłem mu by się podpiął , na co on też zdawkowo
odpowiedział , że się podpina. Jednak widocznie tempo mu spadło , bo po krótkiej
chwili już nie czułem jego przyczepki, a liczyłem na jakąś współpracę na dalsze
pokonywanie trasy. Jednak byłem skazany tylko na siebie, bo jednak aktualna
dyspozycja , a i założenia dnia nie predestynowały mnie do tego , by podejmować
jakiś szaleńczy pościg za niebieskim tym bardziej , że wypracował sobie
znaczącą przewagę. Także na mecie byłem drugi z czasem 18:04.
Pierwszym okazał
się kolega ze Szwecji Eric, który był ciekawy z jaką życiówką gonił go drugi
zawodnik. Pogratulowaliśmy sobie fajnej rywalizacji, a ja nawet nie zapytałem
go jaki rezultat miał w dniu dzisiejszym.
Kilka dni po okazało się to dość istotne , bo obsłudze padł stoper i brakowało
rezultatów , które zbierali w każdy możliwy sposób przez kilka dni, kontaktując
się też ze mną na fejsie. Temat był trudny, ale jakoś to ogarnęli. W zasadzie
bezpośrednio po biegu przemieściłem się do Skrzeszewa ,za Wieliszewem, gdzie
czekał mnie kolejny start w cyklu Wieliszewski Crossing, tym razem na dystansie
12,5km.
W zeszłym roku też tu biegłem, ale organizator pewnie dla urozmaicenia,
dla stałych bywalców , jak to już uczynił w pierwszym biegu, bieg poprowadził w
odwrotnym kierunku. Dobry pomysł . Przy crossie, szczególnie trafiony . Pan Wójt Paweł
myśli ! Jak się uczestniczy ,to wie ,o co chodzi .
Na regenerację po porannej piątce nie było wiele czasu ,dwie godziny z
małym haczkiem. Tym czasem temperatura wzrosła do około 16 stopni, co mogło nie
ułatwiać zadania. Biorą pod uwagę jakieś aspekty rywalizacyjne, to na co
realnie mogłem liczyć to miejsce w klasyfikacji wiekowej z bezwzględnym
pominięciem pierwszego miejsca w niej. Mistrz Dzięgielewski nie jednemu
młodocianowi spędza sen z powiek w kwestii rywalizacji, a co dopiero mnie
? Zatem bez parcia trzeba było robić
swoje i brnąć w miarę równo do mety. Jako ,że dystans dość długi, a trasa
wymagająca po wstępnej selekcji w początkowej fazie, potem nie wiele się działo,
choć gdzieś w połowie dystansu doszedłem
kolegę Matiego i byłem zdziwiony co jest , ale on jak mi wyjaśnił biegł
treningowo z nastawieniem na wykorzystywanie podbiegów do akcentów siłowych.
Takie urozmaicenie na trasie okazało się przydatne, by rozproszyć samotne
pokonywanie trasy. Na jakieś dwa kilometry do mety doszedł mnie jeden z rywali
i widać było że jest w stanie, dość żwawe swoje tempo dociągnąć do końca. Czego
ja nie mogłem stwierdzić u siebie, choć na początku próbowałem się pod niego
podczepić , ale dało to tylko chwilowy efekt. Finalnie gościu trochę mi uciekł
. Podejrzewam , że to było frycowe za ten parkrun .
Jak przewidywałem, podobnie
jak w edycji zimowej w kategorii wiekowej uplasowałem się na drugiej pozycji za
kolegą Markiem. Tym razem mając ciśnienie czasu nie mogłem pozostać na
dekorację, ale było tylu znajomych , że było godne zastępstwo. A to nie koniec weekendu i jest jeszcze starcik w niedzielę, czyli cdn.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz